காயங்கள் தழும்புகள் நினைவுகள்

உனக்கு, மேகம் கலைந்து பளிச்சிட்ட நிலா காட்டியவது போல எளிதல்ல நீ பரிசளித்த வடுக்களை காட்டுவது. இன்னும் ஓர் இரவை உன்னிடமிருந்து தான் கடன் எடுக்க விரும்புகிறேன். எனக்கான இரவென்றாலும் நீ தின்று கொழுத்த இரவு அது. நீ என்பதைவிட நாம என்று சொல்லிக்கொள்வதில் எந்த தயக்கமும் வெட்கமும் இல்லைதான். இருப்பினும். இந்த காலகட்டங்கள் நான் அனுமதிக்காத இரவு. நான் விரும்பாத இரவு..

மயானங்கள் சூடிக்கொள்ளும் அமைதி போன்றதொரு உதட்டை நீ சமீபமாய் வடிவமைத்துக் கொடுத்திருக்கிறாய். பிடித்த பாடலை முனுமுனுக்க மறுக்கும் உதடுகள் அது. உன்னைப்போல கைமீறி போய்விட்டதாய் எப்படி உடலோடு ஒட்டிக்கொண்ட உதட்டை விடுத்து இருப்பது.

முனை மழுங்கிய பற்கள் நிறைந்த வாள் ஒன்றின் துணை கொண்டு அறுத்து விடலாமென்றிருக்கிறது. உன் உடல் கண்டு பழக்கப்பட்ட கண்ணாடி அதையும் அபகரித்து கொல்கிறது. தசை கிழிய குருதி வழியும் உன் நினைவினை வெறுமனே எப்படி அறுத்தெறிவது?

வழியனுப்ப கை காட்டுவதை ஒவ்வொரு விரலாய் மடக்கி நிமிரத்தும் நொடிகளின் இடைவெளி மயிலிறகென வருடுகிறது மூடிய விழிகளுக்குள். இந்த வருடலை வருடலென கடந்துவிட முடியுமென்று நம்புகிறாயா? உனக்கு ஒருபோதும் சொல்லப்படாத, வேண்டாமென நிராகரித்த விழுங்களின் எண்ணிக்கை தெரியுமா? அது சம்பிரதயாமில்லை தவிர்த்தல் என்பது விழுங்கல்களின் மூலமாவது அறிந்து கொண்டிருந்தாயா? அறிந்தும் தவிர்த்திருந்தாயா?

வெகு நீண்ட உரையாடலின் நா சுவைக்காத உலர் உதடு கொண்டு உதடுகள் பிரிக்காமல் உதட்டிலிட்ட முத்தத்தின், ஈரம் இப்போது எங்கு சுரக்கிறது தெரியுமா உனக்கு?

முத்தமிடு
முத்தமிடு
முத்தமிடு
நீ
குறுக்கு வெட்டாக
சிலுவையின் வடிவில்
சுவைத்த இதழில்
முத்தமிட்டதைப்போல
முத்தமிடு...

ஒரேயொருமுறை ஒரேயொருமுறை