நிரம்பி வழியும் வெற்றுக் கோப்பை

அந்திப் பொழுதில்
ஈரம் படர்ந்த சாலையின் வழியே
பூனை பாதம் வைத்தொருவள் கடந்து போகிறாள்

சன்னல் கம்பிகளுக்கடியில் தொக்கி நிற்கும்
மழைப் பொட்டுகளை
விரல்களால் உடைத்தபடி ரசிக்கத் தொடங்குகிறேன்

சுருட்டிய குடையின் கைப்பிடி கையிற்றுக்குள்
கை நுழைத்து
கை ஆட்டி ஆட்டி முணுமுணுத்தபடி நடக்கிறாள்

இலைகள் உதிர்த்த துளிகளை
மேனியில் வாங்கிக் கொண்டவள்
கணுக்கால் கொலுசு தெரிய மான் ஆகிறாள்

முழுவதுமாய் கடந்தவளிடமிருந்து
தவறிய உடலசைவுகளும் பூவற்ற கூந்தலும்
அறை மெழுகின் ஒளியில் நடனமாட,

அவள் தரிசன நிமிடங்கள் எண்ணி
அனுதினமும்
நிரம்பி வழிகிறது வெற்றுக் கோப்பை!