சன்னலின்
வெளிப்புறமாய்
நீட்டப்
பட்டிருக்கும் மேல்தட்டின்
தலைகீழ்
ஒளிரும்
மஞ்சள் நிற விளக்கொன்று
அவன் தனிமையை,
ஆடையில்லா
உடலினை
அந்த இரவில்
கூரிய இழையினால்
நக்கி சுவைக்க சுவைக்க
விளக்கின்
எச்சில் யாவும்
விழி வழியே
கசிந்து
கொண்டிருந்தது
அவனை அறியாமல்...
அறையின்
வெப்பச் சூழலும்
மங்கலான
வெளிச்சமும்
இருவேறு
பிம்பங்களை
ஒன்றன் பின் ஒன்றாய்
முன்னிறுத்துகிறது!
சில நிர்பந்தங்களும்
நிராகரிப்புகளும்
இடைவிடாது
துரத்திக் கொண்டிருக்க
பிம்பங்களுக்கும் அவனுக்குமான
இடைவெளியை
இணைக்க துடிக்கிறான்
உடன்பட நினைக்கும் யாவும்
முரண் பட்டுப்போக
மனதுக்கும்
அறிவுக்குமான
அந்த போராட்டம்
காலத்தின்
பற்கள் காட்டி
அவன் ஆடைகளை தாங்கி நிற்கும்
கயிறானது
வா வாவென
முடிச்சு போட்டு அழைக்கிறது!
0 comments
Post a Comment