காலமெனும் ஓநாய்

என் வனாந்தரத்தில்
தீ வைத்து விளையாடுகிறது
எதை நினைப்பதறியாது நினைவுகள்

எதற்காக வருந்துவதென
தெரியாது நீளும் பட்டியலில்
சிம்மாசனமிட்டிருக்கிறது விழிப்பு

தனக்குத்தானே நிராகரித்து
புறந்தள்ளும் சுய இருப்பில்
புழுக்களாய் நெளிகிறது நிமிடங்கள்

தலைமுடியின் பாரம் தாளாது
பியித்து வழிந்திடும் குருதியை
நக்கிச்சுவைக்கிறது காலம்!