அழகி பேரழகி ஆகிறாள்

மொத்தமாய் நனையாது
ஒதுங்கி நின்று உள் வாங்கும்
சாரல் போல
பொழிந்துகொண்டிருக்கிறாள்

பொருத்தப்படாத விளக்கில்
திரியேற்ற காத்திருக்கும்
விழிகள் போல
பிரகாசமாய் ஒளிர்கிறாள்

படுக்கை எழாது தொடரும்
அலைபேசி உரையாடலின்
நீள் மூச்சுபோல
காதுமடல் பரவுகிறாள்

மிதியடியற்ற பாதம்போல
நிறம் கலந்து நிறம் பிரியாது
இரட்டை நிற ரோஜாபோல
காதல் காமம் ஏற்றுகிறாள்

பொட்டுவைக்க
கண்ணாடியில் குவியும்
விழிகள் போல
கண்கள் உற்று நோக்குகிறாள்

காற்றில் அலையும்
முகிலினங்கள் கூடுவதுபோல
தேகம் தொடுவதறியாது
முத்தமிட்டு விலகுகிறாள்

எழுதுவதற்கு எதுமற்று
உள்ளங்கையில் வரைந்துமுடித்த
நாற்சுவர்க்குள் குளித்த தேகத்தை
முத்தமிட பதறுகிறாள்

மொழிக்கு பசியாற
மெளனத்தை விழிவழியூட்ட
எம்மொழியிலும் அல்லாது
உளியிலும் நில்லாது

ஈரம் படர்ந்த மணலில்
நாணல் வளைத்து நாணம் நிமிர்த்து
காதல் எழுதுகையில்
அழகி பேரழகி ஆகிறாள்!