மரணிக்கலாமென்றிருக்கிறேன்

என் இருக்கையினையும்
நீ தான் தீர்மானீத்தாய்
நம் பயண காலங்களில்

உன் கன்னம் நோக்கி
உதடுகள் திரும்பும் வேளையில்
தொடையில் கிள்ளி வைப்பாய்

உனக்கும் அதுதான் பிடித்திருந்தது

கேள்விகளற்ற உன் பதில்கள்
பொழிந்த பின்னிரவின்
நாளுக்கு பின்னதான வாழ்வில்

இருவர் இருக்கை இல்லையென
எந்த பேருந்தையும் தவிர்ப்பதில்லை
மாறாக பயணிக்கிறேன்...

இப்பொழுதெல்லாம்
உன்னைப்பற்றிய நினைவுகள்
தொடுவுணர்வு வேண்டுகிறது

மரணிக்கலாமென்றிருக்கிறேன்!