அன்புள்ள அக்காவுக்கு

உன் அருகாமையும்
அரவணைப்பும் வாய்க்காத
என் குழந்தைப்பருவத்தை

நீ மெல்ல மெல்ல மீட்டுகிறாய்

அப்பாவின் சட்டைக்கு அடித்துக்கொள்ளுதல்
சரிசம பங்கில் எனக்கென விட்டுகொடுத்தல்
கூட்டாஞ்சோறு பொங்கிவிளையாடுதலென
எல்லாவற்றிலும் என்னுடன் பிறக்காத உன்னை
பாவடைசட்டையுடுத்தி காட்சியோட்டுகிறேன்

திருவிழாக்காலம் நல்ல நாட்களென
ஏதேனும் ஒன்றில் உன்னையும் நிறுத்திவைக்கிறேன்
நீ கூறிய அறிவுரைகளையெல்லாம்
என் பால்யத்தில் பொருத்திப்பார்த்து ஏங்குகிறேன்

உன் திட்டலுக்காக ஏதேனும்
விளையாட்டாய் பேசிவிட்டு திட்டுவாங்கி
சந்தோசமடையும் மனதை பின்னோக்கி கூட்டிப்போகிறேன்
ஒரு வேளை அப்போது அடித்திருப்பேனோவென்று
பரிதாபப்பட்டு பின்பு சிரித்தும் கொள்கிறேன்

உனக்காக ஊரில் சண்டை போட்டிருப்பேனா
உன்னை கல்லூரியில் விட்டிருப்பேனா என்றெல்லாம்
என் காலச்சக்கரத்தை சுழற்றிக்கொண்டிருக்கிறேன்
என் கற்பனையின் ஊற்றுகள் வார்த்தைகளிலிருந்து தப்பி
கண்ணீருக்கு வழிவகுக்கின்றன

உன் முகமெனக்கு பார்த்த அன்றே அக்காவென
அழைக்கத்தோன்றியது ஏன் என அவ்வப்போது
வினவிக்கொள்வேன் என்னுள்
எங்கேயும் பகிர்ந்திடாதவொன்றை உன்னிடம் உரைக்க
அக்காவின் நிலை தாண்டி தாய் ஆக்கப்பட்டிருந்தாய்

அக்கா என்பவள் யாதெனில்
என்று அன்றைய பொழுதில் ஏங்கவும் வைத்து
உன் வீட்டு உடன் பிறப்பாக்கி திட்டியும்
உன் அருகாமைக்கும் ஏங்கவைத்திருக்கிறாய்

உன் சமையலின் ருசியறியா என் நாவிற்கு
அன்பினால் பசியாற்றியிருக்கிறாய்
உன் வரவு அற்ற வேளையில் பரிதவித்திருக்க
எதுவும் நடக்காதது போல பேச்சோடு பேச்சாய்
பொழுதினை நகர்த்தி சென்றிருக்கிறாய்

காற்றில் எழுதினாலும் தீரா
உன் அன்பின் சுனையை தூய ஆத்மாவை
தினம் தினம் நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன்
சின்ன அதட்டலுடன் போனில் மிரட்டியோ
அன்பினை குழைத்தோ உன் குரலை பதிவு செய்...

இளைப்பாறிக்கொள்கிறேன் உன் பிரியத்தின் பிடியில்!