சாயல்

அவன் அவளுக்காக விசும்பும் பொழுதெல்லாம்
நான் என்னிடமிருந்து தப்பி
அவனுக்காக அழுது தொலைக்கிறேன்

ஒவ்வொரு நரம்புகளாய் செயலிழக்க

வார்த்தை நகங்களால் கீறிடுகிறாள்-அது
அவனுக்கும் பிடித்தமானதாய் இருக்கிறது

அடைக்கோழியின் முனகல் போல
நினைவுகள் மென்மையாய் இசைக்கிறது
பின்பு அணுஅணுவாய் இம்சிக்கிறது

செவியிழந்து வீதி அலையும்
சுயமிழந்த ஆன்மாவைப்போல
பாதையறியாது வீதி அலைகிறான்

நான்கு பக்கமும் கண்ணாடி பதித்த
துணிக்கடையொன்றின் தூண் கடக்கையில்
எனையறியாது வேகமாய் கடக்கிறேன்

அவன் என் சாயலில் இருப்பதால்!