தன்னையறிதல்

வாழ்வது பற்றியதான மனநிலை
சலனத்தில் சிக்கிக்கொள்கிறது
ஆம்புலன்ஸ் ஓசை கேட்கும்போது

பின் கதவுக்கண்ணாடிவழியே
காணக்கிடைக்கும் முகமானது
அனுமதியின்றி துக்கத்தை புகுத்துகிறது

நகரத்தின் சாலை நெரிசல்களில்
சன்னமாய் விழும் அலறல்கள்,
பாம்படம் பூட்டிய கிழவியின் ஓப்பாரியை

எவ்வித அச்சுறுத்தல்களுமின்றி
என் கால்விரல் கட்டி என்னை எனக்கே
மீண்டும் மீண்டும் அறிமுகப்படுத்துகிறது

காதல்
காமம்
பசியென
நீளும் கனவுகளைத் தாண்டி

ஒரு மரணத்தில் பூத்துவிடும்
சாலைப்பூக்கள் நெடியேற்றுகிறது
இறப்பு பற்றியதான எதார்த்தத்தை!