ஆறு என்று ஒன்று இருந்தது

ஆற்றில் துணி துவைத்து
பிழைப்பு நடத்தும் கிழவி ஒருத்தி
தன் மகள் வயிற்று மகளுக்கு
துண்டு ஒன்றில் நீர் அரித்து
மீன் பிடிக்க கற்றுக்கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்

கல்லில் விழும் ஒவ்வொறு அடிக்கும்
உள் வாங்கிச் செல்லும்
மூச்சுக் காற்றின் ஓசை
தனிமையை நிருபித்துக் கொண்டிருந்தது

ஓரமாய் மேய்ந்து கொண்டிருந்த
ஜோடிக்கழுதைகள் ஒரு சேர சத்தமிட
கொக்கு கூட்டம் இறக்கையடித்து
திசை நோக்கி கலைந்து சென்றது

புல் தரையில் ஒரு கைப்பிடி
பிழிந்து வைத்த பழைய சோற்றினை
சமீபமாய் சேர்ந்துகொண்ட
நாய் ஒன்று தின்னத்துவங்கியது

உலர்ந்த துணிகளெல்லாம்
மூட்டையாகி கழுதைக்கு சுமையாகிப்போக
சிறுமியிடம் தப்பிய மீன்கள்
நீர் வற்றி இறக்கத்துவங்கின...

மழையும் நீரும் ஆறும்
காலமும் கழுதையும்
கொக்குகளும் குருவிகளும்
பாட்டியும் அங்ஙனமே!