வேண்டுதல்

இந்த பகல் பொழுது
அத்தனை இனிமையாய் இல்லை
பின்னங்கழுத்து வியர்வை வழிய

தனிமைக்கு தீனி போடுகிறேன்
இறுக மூடிய விழிகளுக்குள்
தூக்கம் நிகழ்ந்து கொண்டிருப்பதாய்

என் அறையின் மின்விசிறியும்
சன்னலில் விழும் வேப்பமர நிழலும்
நம்பிக்கொண்டிருக்கிறது

நீ நடு நிசியில் அழைப்பாயே
எந்தன் பெயர் சொல்லி
சன்னமாய் கேட்கிறது

உன் காதலும் தவிப்பும்
சிரிப்பும் தேடலும் சிணுங்கலும்
மேலும் தேட வைக்கிறது

விரல் கோர்த்து நடக்கவும்
உன்னோடு விளையாடவும்
உன் கூந்தல் வருடவும்

மடி சாய்த்துக்கொள்ளவும்
அருகாமையின் வாசமும்
வேண்டும் வேண்டும் என்கிறது

மூடிய உன் விழிகள் ரசித்தபடி
காதலிக்க வேண்டும்போலிருக்கிறது

என்
அருகில் கொஞ்ச நேரம்
துயில்கிறாயா?