பிறகு

நிழல்கள் கீழ் நிற்க விரும்பும் 
உன் பிரத்யேக கண்களை 
இரவிலும் கண்டதுண்டு 

மணிக்கூண்டிலிருந்து
மணிக்கொருமுறை ஒலிக்கும்
வசனத்தை கேட்க மெளனிக்கிறாய்

மெளனிக்க சொல்கிறாய்

சாக்லேட் தாள் கிழிக்க சொல்லிக்கொடுத்த
மதியம் தப்பிய மாலைக்குள்
நான்கில் மூன்று தும்மல்களை

கைக்குட்டைக்குள் சேகரித்தாய்
கடலில் வாழும் மீன்களென
இலக்கற்று பறக்கத்துவங்கியது

தெருவிளக்குகள் சூரியனாய்
தெரிந்ததோ என்னவோ
இருட்டியது குறித்து பேசவில்லை

துருத்திக்கொண்டிருந்த
பேண்ட் பாக்கெட்டிலிருந்து எடுத்த கைக்குட்டை
என் கொடியிலாடும் க்ளிப்பிற்குள் அகப்படவேயில்லை